عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
در حوضهٔ تمدن ایرانی، هر ماه دارای سی روز بود که با اضافه کردن ۵ روز در آخر آن(خمسه مسترقه یا پنجه دزدیده)، سال به ۳۶۵ روز می‌رسید.
که نامهای ان به شرح زیر است :
1 ـ اورمزد : ساده شده اهورمزدا
2 ـ بهمن : اندیشه نیک
3 ـ اردیبهشت : بهترین راستی و پاکی
4 ـ شهریور : شهریاری نیرومند
5 ـ سپندارمد : فروتنی و مهر پاک
6 ـ خورداد : تندرستی
7 ـ امرداد : بی مرگی و جاودانگی
8 ـ دی بآذر : آفریدگار
9 ـ آذر : آتش، فروغ
10ـ آبان : آبها، هنگام آب
11ـ خیر«خور» : آفتاب
12ـ ماه : ماه
13ـ تیر : نام ستاره باران
14ـ گوش«گئوش» : جهان، زندگی هستی
15ـ دی بمهر : آفریدگار
16ـ مهر : دوستی،پیمان
17ـ سروش : فرمانبرداری
18ـ رشن : دادگری
19ـ فروردین : فروهر، نیروی پیشرفت
20ـ ورهرام : پیروزی
21ـ رام: رامش، شادمانی
22ـ باد : باد
23ـ دی بدین : آفریدگار
24ـ دین : بینش درونی
25ـ ارد«اشی» : خوشبختی، داریی
26ـ اشتاد : راستی
27ـ آسمان : آسمان
28ـ زامیاد : زمین
29ـ مانتره سپند : گفتار پاک
30ـ انارام : فروغ و روشنایهای بی پایان
نکته : روزهای هشتم و پانزدهم و بیست و سوم بنام دی می باشد که به مفهوم آفریدگار است. برای این که در شمارش روزها این 3 روز از هم باز شناخته شوند آنها را با نام روزهای پشت سرشان می خواندند .
نکته : در هر ماه اگر نام روز با نام ماه برابر می شد ایرانیان باستان این روز را جشن می گرفتن و به پایکوبی می پرداختن ، البته بعضی از این جشن ها هنوز توسط زرتشتی ها برگزار می شود ، برای مثال روز شانزدهم ( که مهر می باشد ) در مهر ماه را جشن می گرفتن و این روز را با نام مهرگان میشناسند
حتی ما خیلی قبل تر از خارجی ها ولنتاین داشتیم که این روز با نام روز عشق به زن و زمین می شناسند که البته بر سر تاریخ ان اختلاف نظر است ، بعضی ها معتقداً که این جشن باید روز پنجم از ماه اسفند برگزار شود طبق ایین پیشینیان ، ولی بعضی دیگر معتقدا که چون در زمان های قدیم هر ماه را سی روز می پنداشتند و در گاه شمار خورشیدی (همون تقویم خودمون ) شش ماه اول سال سی و یک روز است باید این جشن را در بیست و نهم بهمن ماه برگزار کنند .
نکته : روزهای پنجه دزدیده نیز نامی دارند که از نام گاتاهای زرتشت گرفته شده:
۱.اهنود
۲.اشتود
۳.سپنتمد
۴.وهوخشتر
۵.وهشتواش
